نحوه تولد امام عصر عجل الله تعالی فرجه
هنگام اذان صبح جمعه ۱۵ شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری زمان تولد کسی است که تمام انبیاء و اولیاء خدا در همه لحظههای تاریخ، انتظار او را میکشیدند؛ نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و محمد، پیامبر اعظم سلام‌الله‌علیهم چشم به راه او دوخته بودند تا تمامی آمال و آرزوهای مقدسشان را که همان پاکی زمین از لوث کفر و شرک و گناه بود عملی سازد.
این امید بخش دلهای پاک پیامبران و اولیاء خدا جز مهدی آل محمد سلام‌الله‌علیهم شخص دیگری نبود.
خلیفه عباسی با شنیدن روایاتی که در وصف حضرت مهدی سلام‌الله‌علیهم آمده بود موقعیت خود را در خطر میدید. شنیده بود پیشوایی خواهد آمد و بساط ستمکاران را برخواهد چید و با قرائن تشخیص داده بود که این پیشوا فرزند امام حسن عسکری سلام‌الله‌علیهم است. به همین خاطر مانند نمرود و فرعون تصمیم به نابود کردن این فرزند گرفت. ولی به این نکته توجه نداشت که اراده خداوند بزرگ بر اراده هر کسی غلبه دارد. به امر خدا مانند حضرت ابراهیم و حضرت موسی سلام‌الله‌علیهم بارداری حضرت نرجس، تولد و رشد و نمو ایام کودکی آن حضرت در پنهانی انجام شد.
حکیمه عمّه امام حسن عسکری همواره نزد حضرت میآمد و دعا میکرد، خدا فرزندی به او عطا فرماید. در یکی از این روزها بعد از دعا حضرت فرمود: آنچه را دعا کردی که خداوند به ما عطا کند، در این شب متولد می‌شود؛ تو هم نزد ما بمان و افطار کن.
حکیمه نزد نرجس خاتون رفت و دستهایش را بوسید و به او تبریک گفت. ولی اثری از بارداری در او ندید؛ نزد امام برگشت و شگفتی خود را عرضه داشت. امام حسن عسکری سلام‌الله‌علیه تبسّم کردند و فرمودند:
«به هنگام سپیده دم، بارداری او بر تو آشکار خواهد شد. نرجس مانند مادر موسی است که آثار بارداری در او ظاهر نشده و تا هنگام زایمان، کسی از آن مطلع نیست. زیرا فرعون، شکم زنان باردار را میشکافت تا به موسی دست یابد و این فرزند هم مانند موسی سلام‌الله‌علیه است.»
نیمه شب شد. حکیمه از خواب برخواست و نماز شب به جای آورد. سپیده دم نزدیک بود و نرجس در خواب، و آثاری از زایمان نبود. حکیمه درباره فرمایش امام به تردید افتاد! ناگهان صدای امام حسن سلام‌الله‌علیهم بلند شد: «عمّه جان، عجله مکن که کار نزدیک است.»
حکیمه مشغول خواندن قرآن شد. چیزی نگذشت که حضرت نرجس از خواب برخواست، وضو گرفت و نماز شب خواند. سپیده دمید، نزدیک اذان صبح بود که درد زایمان بر او آشکار شد و اندکی بعد حجّت خدا و موعود همه انبیاء، آنکه وعدههای الهی را بر سرتاسر زمین اجرا خواهد فرمود متولد شد؛ در حالی که از هر گونه آلودگی پاک بود.
بر بازوی راست او آیه «جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِلُ إنَّ الباطِلَ کانَ زَهُوقا»[1] نوشته بود، زانو بر زمین نهاده صورت بر خاک، و در حالی که دو انگشت سبّابه را به طرف آسمان گرفته بود فرمود: «أشهَدُ أنَّ لااِلهَ الاّ الله وَحدَهُ لا شَریکَ لَه وَ أشَهدُ أنَّ مُحمداً رَسُولُ الله وَ أنَّ عَلیاً امیرَالمُؤمِنینَ وَلیُ الله» و یکایک ائمه سلام‌الله‌علیهم را نام برد تا به نام خود رسید و فرمود: «خدایا آنچه به من وعده کردهای برآورده ساز و کار مرا به پایان رسان. و مرا در جهاد ثابت قدم گردان و زمین را توسط من سرشار از عدل و داد کن.»
امام حسن سلام‌الله‌علیهم در این هنگام فرمودند: «ای عمّه کودک را نزد من آور.»
کودک در آغوش حکیمه به پدر سلام کرد.
امام کودک را گرفت و نوازش نمود و زبان در دهان او گذاشت و فرمود: فرزندم سخن بگو! امام مهدی سلام‌الله‌علیهم آیه: «و نُریدُ أنْ نَمُنّ علی الّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الارض وَ نَجعَلَهُم ائِمّه وَ نَجْعَلُهُم الوارثین»[2] را تلاوت نموده، به توحید و نبوت و یکایک ائمه سلام‌الله‌علیهم تا پدر خویش اعتراف نمود.
حکیمه در محضر امام سلام‌الله‌علیهم و در اطراف سر آن حضرت، پرندگانی را در پرواز دید. یکی از آنان به امر امام سلام‌الله‌علیهم کودک را گرفته و با خود به آسمان برد در حالی که دیگر پرندگان او را دنبال میکردند و پس از چند روز کودک را بازگردانید.
حکیمه درباره این پرنده از امام پرسید، فرمودند: «او روح القدس (برترین فرشته الهی) است که خدا او را بر امامان گماشته است تا آنها را در کارها موفق گردانیده و آنان را تقویت کند و به دانش تربیت نماید.»
در پی تولد آن حضرت، امام حسن سلام‌الله‌علیه بنا بر سنت اسلامی، چند گوسفند برای آن حضرت عقیقه کردند و مقدار زیادی نان و گوشت نیز بین بنی هاشم تقسیم نمودند.
